Διαταραχές μελάχρωσης

Κλινικη Δερματολογια

Διαταραχές μελάχρωσης

Διαταραχες μελαχρωσης

Μέλασμα

Το μέλασμα είναι μια επίκτητη διαταραχή της μελάχρωσης του δέρματος που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση συμμετρικών ακανόνιστων κηλίδων ή και πλακών με ασαφή όρια, χρώματος ανοιχτού γκρι έως και καφέ κυρίως σε φωτοεκτεθειμένα σημεία του σώματος. Εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας κατά τη δεύτερη με τρίτη δεκαετία της ζωής. Σχετίζεται αιτιοπαθολογικά με την κύηση, τη χρήση αντισυλληπτικών, διαταραχές του θυροειδούς αλλά και την κληρονομικότητα σε συνδυασμό με οξεία ή χρόνια έκθεση στον ήλιο. Τύποι μελάσματος:
  • Επιδερμιδικό,
  • χοριακό,
  • μικτό,
  • μη καθορισμένο
Η πρόληψη στην εμφάνιση μελάσματος βασίζεται παραδοσιακά στην φωτοπροστασία κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Το αντηλιακό που πρέπει να προτείνεται από το δερματολόγο θα πρέπει να είναι ευρέου φάσματος (έναντι UVA, UVB και ορατού φωτός)με υψηλό δείκτη προστασίας. Πρώτης γραμμής θεραπεία αποτελούν οι τοπικές αγωγές με λευκαντικούς παράγοντες όπως είναι η υδροκινόνη (Kligman formula), τα ρετινοειδή, το αζελαικό οξύ, το κοχικό οξύ και το ασκορβικό οξύ (Βιταμίνη C) οι οποίες συνταγογραφούνται από το δερματολόγο κατά περίπτωση. Spectra Laser
Άλλες θεραπείες
Διαταραχες μελαχρωσης

Λεύκη

Είναι μια επίκτητη ιδιοπαθής νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από λευκές μη λεπιδώδεις κηλίδες. Σε ποσοστό 20-30% παρουσιάζεται θετικό οικογενειακό ιστορικό.

Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Συνήθως όμως στο 25% των ασθενών εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 10 ετών και στο 95% πριν από την ηλικία των 40 ετών.

Προκαλείται από την επιλεκτική καταστροφή των μελανοκυττάρων της επιδερμίδας αλλά και άλλων οργάνων όπως των ματιών, των τριχών και των λεπτομηνίγγων. Στους περισσότερους ασθενείς εμφανίζεται αυτομάτως ή ως απόρροια τραύματος, ηλιακού εγκαύματος, στρες, εγκυμοσύνης, χειρουργείου ή κάποιου νοσήματος.

Οι βλάβες είναι στρογγυλές ή ωόειδείς κηλίδες αμιγώς λευκές που κατανέμονται συνήθως συμμετρικά γύρω από οπές (χείλη, οφθαλμούς, γεννητική περιοχή), πάνω από οστικές προεξοχές (γόνατα, καρποί) καθώς και σε σημεία πίεσης ή τριβής.

Σε ορισμένους ασθενείς η λεύκη συνυπάρχει με άλλες νόσους κυρίως αυτοάνοσης φύσεως όπως η θυροειδίτιδα Hashimoto, η γυροειδής αλωπεκία, ο ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης.

Η πορεία της νόσου είναι απρόβλεπτη. Μπορεί να παραμείνει σταθερή για αρκετά χρόνια, να επεκταθεί νευροτομιακά ή και σπανιότερα να επαναχρωματιστεί, κυρίως στις ηλιοεκτεθειμένες περιοχές και αρχίζει ως περιθυλακική μελάγχρωση.

Θεραπεία

Σήμερα δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Η ψυχολογική στήριξη των ασθενών καθώς και συμβουλές για τη χρήση αντηλιακών και αισθητικής κάλυψης (καμουφλάζ) είναι σημαντικά για την ποιότητα ζωής των ασθενών.

  • Τοπικά κορτικοστεροειδή μέσης ισχύος για μεγάλα διαστήματα σε κυκλικά σχήματα. Απαιτείται συχνή παρακολούθηση για την αποφυγή των ανεπιθύμητων ενεργειών όπως ατροφία, ευρυαγγείες, υπερτρίχωση και ραβδώσεις.
  • Φωτοθεραπεία UVB nb 311 στενού φάσματος εστιασμένη στις βλάβες του δέρματος
  • Φωτοχημειοθεραπεία PUVA που αποτελεί συνδυασμό ψωραλενίων (φωτοεαισθητοποιητές) από το στόμα και έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία UVA
  • Τοπικοί ανοσοτροποποιητές όπως το Tacrolimus και το Pimecrolimus έχουν εξαιρετική αντιφλεγμονώδη δράση και παρουσιάζουν έλλειψη επιπλοκών αντίστοιχων των στεροειδών.
  •  

Έχετε περισσότερες ερωτήσεις;

Τηλεφωνήστε μας

Στείλτε μας μήνυμα

X